Ergens in Babel hou ik een kleine tirade tegen taalregelneverij. Ik foeter daar op ‘spellingwetten, vuistdikke grammatica’s, meerdelige woordenboeken, een standaarduitspraak, stijlgidsen en terminologische commissies, die de taalvrijheid naar de japkedee helpen’. Naar de ratsmodee dus; ‘japkedee’ is een plaagstootje naar NRC-journalist Japke-d. Bouma.
Bouma schrijft al jaren over kantoorjargon. Net als Jan Kuitenbrouwer en Paulien Cornelisse heeft ze een scherp oor voor taal. Maar er is een verschil. Als Kuitenbrouwer of Cornelisse iets opvalt, gaan ze ermee spelen, zoals een poes met een knot wol. Dat is leuk. Soms doet Bouma dat ook, bijvoorbeeld in haar boektitel Ga lekker zélf in je kracht staan. Maar de rode draad in haar stukjes is: ik vind die kantoortaal irritant – mensen, stop daar nou mee. Keer op keer, column na column: ik vind die kantoortaal irritant, stop er nou mee. Dat wordt al gauw eentonig, vind ik. Bovendien, die arme kantoormensen moeten al zoveel (agile zijn, scrummen) en ze mogen al zo weinig (niet uitslapen, geen korte broek dragen). Laat ze toch op zijn minst praten zoals ze willen! Lees verder
De Afrikaanse savanne? Die kennen we uit documentaires en Burgers’ Zoo. Japans, Ethiopisch of Argentijns eten? Doen we gewoon in eigen land. Rio, Melbourne en Timboektoe? Zien we op Street View en YouTube.
In het Radio 1-programma De Taalstaat van afgelopen zaterdag werd ik geïnterviewd door Frits Spits, die niet alleen goed voorbereid was – dat is hij altijd – maar bovendien prettig enthousiast over mijn nieuwste boek, Babel. Het werd een aangenaam gesprek van ruim 7 minuten. Het is 
In hoofdstuk 5 van BABEL noem ik vele tientallen woorden die het Nederlands aan het Arabisch heeft ontleend, meestal via de omweg van andere talen: van luit tot hasj, van safari tot tas (‘kopje’) en van rokade tot giraf. Ook noem ik allerlei namen van Arabische oorsprong die een duidelijke betekenis hebben, zoals Nasrdin (
