‘Na de picknick langs de ijselijke kasseienweg lieten we de berm spic en span achter.’ Die zin is volgens het Groene Boekje helemaal correct, maar toch valt er op diverse spellingen wel iets af te dingen. Zie me afdingen:
(Toevoeging aan de video:)
Het lijstje dat ik geef is natuurlijk niet uitputtend. De h van thee is waarschijnlijk toegevoegd om het woord er Grieks te laten uitzien – hoewel de oude Grieken thee nog niet kenden en de nieuwe Grieken het spul tsái noemen. De dubbele f van ons maffia is gebaseerd op een Toscaanse dialectspelling; het normale Italiaanse woord is mafia. En in de uitdrukking eropna houden staat de spatie op de verkeerde plaats: het werkwoord nahouden betekende nog in de negentiende eeuw ‘beschikbaar houden, in reserve houden’, en wel op iets – met een bepaald doel. Die betekenis kennen we niet meer, maar dat is geen reden om een betekenisloos eropna in het leven te roepen.
Als je meer voorbeelden weet van zulke ‘officiële spelfouten’ hoor ik ze graag! Woorden die in de loop van de tijd hoorbaar veranderd zijn (adder uit nadder, zelfvoorzienend uit zelfvoorziend en vele meer) doen niet mee, want het is logisch dat die uitspraakverandering ook in het schriftbeeld tot uiting komt.
Gaston Dorren, taaljournalist 
In 1954 is ae goeddeels door e vervangen, zoals onder meer in ‘hematoloog’ en ‘orthopedie’. Voor ‘gynaec-‘, ‘laesie’ en ‘faeces’ maakte men echter om taalpolitieke redenen een uitzondering. In 1995 is ‘faeces’ officieel in ‘feces’ gewijzigd, maar in de geneeskunde worden uitsluitend ‘gynaecoloog’ en ‘laesie, laederen’ enz. nog steeds met ae geschreven. Ik zie uit naar een wijziging in ‘gynecoloog’ (waarna wellicht ooit gineko- en uiteindelijk gewoon weer ‘vrouwenarts’) en ‘lesie, ledéren’ (wel zo duidelijk: beschadigen).
LikeLike
Ik ben benieuw wat die taalpolitieke redenen zijn.
Overigens, wat jij beschrijft is een geleidelijke (en gedeeltelijke) verschuiving van het ene spellingprincipe naar het andere: van de etymologie naar de fonologie. Van een ‘officiële spelfout’ zou ik niet willen spreken.
En verder heb ook ik een zwak voor woorden als vrouwenarts en narcosearts. Gynaecoloog en anesthesist, en zeker het nu gebruikelijke anesthesioloog, zijn in mijn ogen de medische equivalenten van de ‘interieurverzorgster’ en ‘afvalmanager’.
LikeLike