Ik ben meer van de ‘schrijven is schaven’-school dan van het ‘schrijven is schrappen’-dogma. Behalve de afgelopen anderhalve week. Zelden heb ik zó zitten indikken, weglaten, opruimen, uitdunnen, doorhalen en af laten gaan. Kan de kern nog helderder? Kunnen de voorbeelden nog meer licht erop werpen? Kunnen de bijzaken nog bondiger?

De paragraaf waaraan ik werk wordt geleidelijk korter; de tijd die ik eraan besteed, krimpt helaas niet mee. En al die moeite doe ik voor één onderwerpje: de voor- en achtervoegsels in de Romaanse talen. Die beslaan maar één van de zoveel paragrafen in het hoofdstuk over Italiaans, Spaans en Portugees. En dat is maar een van de vier hoofdstukken in het boek.

Ik hoop maar dat het me bij het volgende onderwerp sneller lukt om de essentie beknopt en helder over te brengen. Niet dat ik me helemaal tot die essentie wil beperken, want dan wordt het boek onleesbaar. Maar alle aantrekkelijke extra’s moeten of functioneel zijn, of als herkenbare franje in de kantlijn staan.

Kom, laat ik de tekst van deze paragraaf maar eens wegleggen. Want schrijven is ook: af en toe stoppen met schaven en schrappen.

****

Dit is aflevering 14 van een doorlopende serie over het schrijven van mijn boek ‘Leer in zeven dagen zeven talen lezen’. Update: Koop het bij je favoriete boekhandel of bestel het hier.