Als je boek wordt besproken, moet je als auteur braaf je mond houden. Dat is de richtlijn, en ik hou me daaraan. Wie geschoren wordt, moet stilzitten, zoals het wijze tegeltje zegt. Al bewonderde ik het lef van Marith Iedema, die openlijk reageerde op een recensie die Jeroen van Merwijk schreef over haar boek. Die reactie was van hogere kwaliteit dan de recensie, vond ik, dus dan kan het. Maar ik heb tot nu toe altijd mijn mond gehouden.

Nu heb ik over de recensies van mijn boeken ook weinig te klagen de laatste jaren: de meeste waren positief, en de kritische waren zinnig. Ik heb het dan over recensies in journalistieke media en op particuliere blogs. Heel anders zit het met websites van boekhandels en op lezersplatforms, waar elke lezer snel even zijn complimenten of grieven kan intikken. Daar zit namelijk, naast doordachte lof en kritiek, nogal wat troep tussen. Toch hou ik zelfs dan wijselijk mijn mond. Ga ja daar als auteur tegen in, dan vergroot je vooral de attentiewaarde van zo’n ‘bespreking’. Je wrijft in de vlek, om nog een vaste uitdrukking aan te halen.

Dat probleem doet zich natuurlijk niet voor als ándere lezers het voor je opnemen. Dat heeft een tijdje terug Larry Davidson gedaan, een mij onbekende Amerikaanse blogger. Ook hij stoorde zich aan een aantal recensies van Babel op Amazon. Die heeft hij daarom aandachtig en met een scherp mesje gefileerd, tot hij er geen graten meer in vond. Ik kan die man wel zoenen! Maar aangezien hij helemaal in Weston, Massachusetts woont, beperk ik me ertoe om hem te hier hulde te betonen en naar zijn werkelijk zeer leesbare blogpost door te verwijzen.

Overigens, het zal wel toeval zijn, maar sinds hij dat stukje een half jaar geleden plaatste, is de gemiddelde score gestegen van 3,5 ster naar 4 sterren.

Larry’s beginzin: As Tom Lehrer famously said, “the reason most reviews on Amazon are so atrocious is that they were written by the people.” De rest staat hier.