Voor wie hem niet kent: oudhistoricus Jona Lendering is een gedreven en productief popularisator van zijn vakgebied. Hij heeft naar mijn smaak een prettige toon: die van een (hoog)leraar voor de klas, met gewone zinnen en terloopse humor, maar ook met de noodzakelijke onalledaagse vaktermen en secure redeneringen. Toegankelijk en aantrekkelijk, maar bepaald niet op de hurken. Op Lenderings inmiddels zeer omvangrijke blog, Mainzer Beobachter geheten, is veel boeiends te lezen over de klassieke oudheid: niet alleen de Griekse en Romeinse, maar ook de Perzische, Egyptische, Joodse, Assyrische en meer. Zijn blogpost van vandaag plaats ik door omdat die over een interessante taalkwestie gaat: de ontcijfering van het Etruskisch en andere uitgestorven talen.
Een deel van het linnen boek van Zagreb (Archeologisch museum, Zagreb)
Zoals ik al aangaf, heeft het Archeologisch Museum van Zagreb veel moois te bieden. Eén van de beroemdste stukken is de Zagreb Mummie. Die is in de negentiende eeuw ooit eens “afgewikkeld”. In het museum ligt nu een dode Egyptenaar tentoongesteld – wat ik eerlijk gezegd smakeloos vind – en daarnaast zijn de windsels te zien. Die bleken afkomstig uit een boek met linnen bladzijden waarop een Etruskische tekst te lezen stond. Hierboven een foto.
Van het Etruskisch begrijpen we onvoldoende, al is het minder mysterieus dan wel wordt aangenomen en is duidelijk dat de tekst die via Egypte in Zagreb is beland, een religieus karakter heeft. Welke problemen zijn er zoal bij het doorgronden van een antieke taal?
View original post 892 woorden meer
Gaston Dorren, taaljournalist 
Je doet me blozen. Dank je wel.
LikeLike
Ik heb me nog ingehouden!
LikeLike