Het zijn voor mij persoonlijk hectische tijden – maar aangenaam hectisch. Eind oktober verscheen het novembernummer van Onze Taal, met daarin een door mij geschreven artikel over Nederlandse woorden – voorleesvader, meedenken, oudewijvenkoek – die moeilijk in het Engels te vertalen zijn. En op 6 november kwam Lingo uit, de Engelse vertaling van Taaltoerisme. Een toevallige samenloop, die tot gevolg heeft gehad dat ik in korte tijd zes keer ben geïnterviewd, vanuit vier verschillende landen. De complete lijst, met een aantal links om te kijken of te luisteren, staat onder aan dit stukje.
Daarnaast schrijf ik op verzoek van de Britse tijdschriften Prospect en The Big Issue twee artikelen naar aanleiding van Lingo, heeft the Sunday Telegraph een lovende recensie geplaatst en hebben twee grote dagbladen (the Guardian en the Times) eveneens toegezegd Lingo te bespreken.
Leuk? Grotendeels wel, beslist. Leerzaam? Hartstikke! En ik hoop natuurlijk dat al die interviews en artikelen de verkoop van Lingo en Taaltoerisme bevorderen, zodat ik aan het boek verdien en ‘tijd kan kopen’ om een nieuw boek te schrijven. Ideeën zat.
Maar het allerleukste was toch dat mijn vrouw, Marleen, een verrassingsfeestje annex boekpresentatie had georganiseerd, gewoon in onze eigen huiskamer. Die zat propvol met een flink deel van mijn vriendenkring en naaste familie en een aantal mensen die een steentje hebben bijgedragen aan het boek. Er was zelfs een BT’er (Bekende Taalkundige) die het eerste exemplaar in ontvangst nam en een vrolijke lofrede hield, namelijk de man die sneller schrijft dan Google kan lezen, de fonoloog Marc van Oostendorp.
Hectische tijden dus, maar toch vooral aangename tijden. En ik herinner me uit 1999, toen mijn eerste boek over talen verscheen en er (nog veel meer) media-aandacht losbarstte: ze zijn ook zo weer voorbij. Godzijdank – zo iets moet niet te lang duren. Maar ik kan me er toch ook al wel een beetje op verheugen dat over een jaar, als de Amerikaanse editie en mogelijk ook andere vertalingen uitkomen, er vast wel weer journalisten aan de lijn hangen.
———–
Het beloofde lijstje:
* Op 31 oktober op de Vlaamse Radio 1, in het programma Nieuwe Feiten (de link leidt naar het item).
* Op 7 november op 3FM, in het programma GIEL!
* Op 9 november in Monocle Weekly (minuut 26 tot 38), een programma van het in Londen gevestigde, internationaal georiënteerde internetradiostation Monocle24.
* Op 11 november op RTL televisie, in het programma Editie NL (de link leidt naar een artikel, met onderaan het tv-item) – 2,5 minuut, waarvan een halve minuut ikke.
* Op 12 november werd ik letterlijk wakkergebeld door Radio 538, om een paar minuten later mijn zegje te doen in Everts staat op.
* En op 16 november kom ik op BBC Ulster, in het programma Sunday Sequence. De opnames zijn gemaakt; op dit moment zitten ze daar in Belfast, Noord-Ierland, te monteren.
Ha Gaston, van harte gefeliciteerd met al je mooie bereiksels. Soms, als ik iets wil vertellen of schrijven kan ik niet op het beste woord komen, terwijl ik zeker weet dat ik het wel ken. Dan ga ik er maar omheen schrijven of praten, zodat ik toch kan uitdrukken wat ik wil zeggen. Pffffff…., woorden, ik hou ervan, maar soms, oh la la! Dan maar een melodietje…. Wat kan die vrouw van jou zingen hè? Ik ben blij dat ik getuige kon zijn van de voorbereidingen op je feest! Echte liefde!
LikeLike