Taaltoerisme, mijn boek over Europese talen, is een mislukking. En Taaltoerisme is een groot succes. Het is allebei waar – het een wat meer dan het ander. 

Laat ik positief beginnen. In kranten en in vakbladen, in Nederland en in België zijn tientallen recensies verschenen, zonder uitzondering vriendelijk, lovend of uitgesproken juichend. Ik heb een stroom van leuke lezersmailtjes ontvangen, tot uit Zuid-Afrika, Thailand en Nieuw-Zeeland aan toe, en nog veel meer mondelinge complimenten. Een flink aantal lezers koopt een extra exemplaar om weg te geven – één vriendenstel zelfs zeven, en een vertaalbureau wilde er 25. Eén lezeres was zo enthousiast dat ze het boek nu in het Frans aan het vertalen is. Coauteur Jenny Audring werkt aan een Duitse vertaling. Voor de Engelse markt wordt een uitgever gezocht, en één persoon-die-het-weten-kan heeft gezegd te verwachten dat dat zal lukken.

Dat is allemaal niet gering, vind ik, en de schrijver in mij is dan ook spinnend tevreden. Minder opgetogen is de ondernemer in mij, die vindt dat de schrijver scherper op de centen moet letten. Want al is er in december een tweede druk verschenen, in geld uitgedrukt hou ik aan alle werk net één of twee maandinkomens over. Dat is misschien niet verrassend, maar wel teleurstellend, want het betekent dat ik alleen in mijn vrije tijd aan boeken als dit kan werken. (Tenzij de vertalingen meer opleveren. Daar reken ik maar liever niet al te vast op.) Vandaar: toch ook een mislukking.

Maar nee, per saldo vindt de schrijver dat de zakenman zijn mond moet houden. Taaltoerisme heeft nog veel meer opgeleverd. Ideeën voor volgende boeken, om te beginnen. Het eerste is er zelfs al: de digitale reisgids Language Lover’s Guide to Europe. Er is een oeuvretje aan het ontstaan, ik heb mijn toon gevonden en ik heb honderden in taal geïnteresseerde mensen leren kennen. Kortom, als dit een mislukking is, wil ik wel vaker mislukken. En dat Taaltoerisme weinig bijdraagt aan mijn broodwinning, ach ja … Wie kan er nu van zijn boeken leven? Zelfs Harry Mulisch niet meer.

***

Ik schreef ook al eerder blogs over Taaltoerisme, toen nog in wording: hier, hier, hier en hier.