(19:) Hoe ik een instituut werd

Ik heb een assistent! Nou ja, heel even maar, omgerekend drie volle werkdagen. Maar dan nog. Het is voor mij nieuw, en ik moet een beetje wennen aan het idee. Meelezers die nuttig commentaar leveren, dat verschijnsel ken ik. Maar een assistent…

Vorige week stuurde een student van een gerenommeerde Amerikaanse universiteit mij een mailtje; laat ik haar C. noemen. C. studeert iets taalkundigs en was enthousiast over een van mijn boeken. Of ze deze zomer ‘bij mijn onderzoek kon helpen’. 

Mijn eerste gedachte was: doe niet zo raar, ik ben geen instituut. Mijn tweede gedachte: maar wat als we hier nou allebei baat bij hebben? Ik kan een beetje werk uitbesteden, en zij kan… wat eigenlijk? ‘Zij kan haar cv opleuken’, zei een Amerikaanse vriend stellig. ‘Ze steekt er nog geen week tijd in en kan vervolgens met jouw naam pronken.’ Ik denk dat hij het pronkpotentieel van mijn naam nogal overschat. Anderzijds, hij kent het Amerikaanse universitaire wereldje, dus onzin zal het niet zijn.

Eerlijk gezegd vind ik het trouwens wel ondernemend van C. Ik zou in mijn studietijd niet op het idee zijn gekomen. Goed, er was nog geen email, heel Digitalië bestond nog niet. Maar zelfs contact opnemen met een Néderlandse schrijver of onderzoeker of een ander iemand op mijn toenmalige studiegebied, gewoon telefonisch of per brief – ik heb het a nooit bedacht en ik zou het b ook niet hebben gedurfd.

Hoe dan ook, ik heb C. laten weten welke onderzoeksklusjes er eventueel te doen zouden zijn, als ze althans geen vergoeding verwachtte. Dat was geen enkel probleem. (Ik heb inmiddels sterke aanwijzingen dat ze uit de bovenlaag van de Amerikaanse samenleving stamt, en dan heb ik niet eens in haar sociale media gegluurd.) 

Zodat ik nu dus, heel even, een assistent heb. Terwijl ikzelf een hoofdstuk over het Italiaans, Spaans en Portugees zit te breien, wordt er 6000 km verderop wat wol voor me gesponnen waarmee ik straks het hoofdstuk over Noors, Zweeds en Deens op de pennen kan zetten. 

Zei ik dat ik aan het idee moest wennen? Ik denk dat dat gaat lukken.

****

Dit is aflevering 19 van een doorlopende serie over het schrijven van mijn boek ‘Leer in zeven dagen zeven talen lezen’. Update: Koop het bij je favoriete boekhandel of bestel het hier.

Dit bericht werd geplaatst in 7D7T. Bookmark de permalink .

3 reacties op (19:) Hoe ik een instituut werd

  1. Klaas zegt:

    Dan werken tijdelijk Gaston en Gastonderzoeker voor het Instituut.

    Like

  2. Jouke zegt:

    Het Dorren Instituut voor Taalinformatie. Klinkt niet gek.

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s