Mijn nieuwste boek heet Vakantie in eigen taal, ondertitel: Wat er mooi, gek en fout is aan ons Nederlands. Veel van de hoofdstukken hebben de afgelopen jaren in een ruwe versie op dit blog gestaan. Zowel het blog als het boek behoorden, in 2016 respectievelijk 2017, tot de drie genomineerden voor de LOT-prijs, die de beste populariseerders van taalkunde beloont.

Onder aan deze post zal ik meer over de inhoud zeggen, maar laat ik eerst anderen aan het woord laten. En als je het wilt bestellen: dat kan hier.

De jury van de LOT-prijs waardeerde ‘het meeslepende enthousiasme en de speelsheid’ en gaat ervan uit dat het boek ‘een breed publiek (weet) te bereiken van lezers die normaal met een boog om dorre taalkundige onderwerpen heenlopen’.

In Nederland noemde Frits Spits van de Taalstaat het boek op Radio 1 ‘onbevangen, kritisch, maar vooral ook vrolijk’. (Zijn radioprogramma won vervolgens de LOT-prijs.) Je kunt zijn interview met mij nog terugkijken.

In België begint hoofdredacteur Filip Devos van het tijdschrift Over Taal zijn recensie met ‘De nieuwe Dorren is uit’, en noemt het boek ‘een verrukkelijke bundeling’ en ‘zeer aanbevolen voor de reiskoffer van alle taalliefhebbers’.

Maaike Verrips, directeur van het talenfestival Drongo: ‘Geweldig, een weelde voor het Nederlandse taalgebied.’

Lucas Gasthuis schrijft in Elsevier: ‘(E)igenzinnige en onderhoudend schrijvende taaljournalist’ stelt ‘op vlotte wijze allerlei boeiende onderwerpen aan de orde’.

De Telegraaf riep Vakantie in eigen taal half maart uit tot ‘boekentip van de week’. Sportief, want op bladzijde 58 deel ik een sneer uit aan dat dagblad.

Op Kennislink spreekt Erica Renckens van ‘een fijne bundeling van luchtig geschreven columns’.

Op taalverhalen.be noemt Miet Ooms me maar liefst een ‘meester-observator’ en Vakantie in eigen taal ‘een heerlijk boek vol taallekkernijen’ en een ‘combinatie van diversiteit, luchtigheid en inhoudelijk boeiende vragen’.

In het digitale taalblad Neder-L ridderde Marc van Oostendorp me in zijn recensie tot ‘de perfecte taaljournalist’.

Het Belgische Belang van Limburg: ‘Met veel gevoel voor humor verkent hij de wonderen van het Nederlands’ in ‘een rijk, avontuurlijk boek’.

Karin Nullamento op Jalta (achter betaalmuur): ‘Gaston Dorren en ik zijn het lang niet altijd eens. Toch vond ik Vakantie in eigen taal bijzonder vermakelijk om te lezen.’

Blog New Word Order: ‘Dit is een van de beste non-fictie boeken die ik in lange tijd gelezen heb. (…) Heerlijk verfrissend en buitengewoon leerzaam. Aanrader!’

Ook het blog 8weekly (motto: scherp over cultuur) spreekt van een ‘aanrader’, ‘uiterst leesbaar’ en gevarieerd’. Recensent Jenny Nijeboer deelt 4 sterren uit.

Blog Hebban: ‘Gedroomde reislectuur voor wie haar (onze taal, gd) soms geweld aandoet!’

Op de achterflap van het boek wordt de inhoud als volgt aangekondigd:

Vraagje; waarom staat in deze zin een puntkomma? Hoe komt het dat wippen en doos gniffelwoorden zijn geworden? Zullen we in de toekomst allemaal ‘de boek’ zeggen? Lees deze boek en je weet het.
Waarom leren Walen zo moeilijk Nederlands? Hoe raar is het om Liège ‘Luik’ en Lille ‘Rijsel’ te noemen? Waarom rijmt ‘boarding pass’ niet op ‘dieptepass’? Verrassende vragen, die taaljournalist Gaston Dorren beantwoordt: goed geïnformeerd, eigenzinnig – en het plezier spat ervan af.
Wat is er mis met het dialect van Amersfoort? Waarom moet het Limburgs vooral geen officiële schrijftaal krijgen? En hoe komt het kleine Nederlandse taalgebied eigenlijk aan zo veel dialecten? Het staat in dit boek, dat elke taalliefhebber zal pakken. Pakken, openslaan en lezen.

(En bestellen kan dus hier.)