Als schrijvend journalist ben ik natuurlijk gewoon begonnen op papier. In 1988 verschenen in een dagblad mijn eerste stukken, geschreven op een nét aangeschafte computer. In 1999 volgde mijn eerste boek, Nieuwe tongen. Ik wist niet beter of ik zou me ook de rest van mijn werkzame leven wijden aan drukwerk.

Toch bouwde ik al drie jaar later mijn eerste website; aanvankelijk niet journalistiek overigens. Het zou nog tot 2007 duren voor ik ging bloggen, en ook dat was in het begin spielerei.

Papier, computerscherm – what’s next? Telefoon en tablet natuurlijk. Al mijn taalboeken zijn inmiddels digitaal beschikbaar, en sinds afgelopen weekend is mijn eerste app op de markt. Een reisgids is het, met 450 bestemmingen die allemaal de moeite waard zijn omdat er op taalgebied iets bijzonders te bekijken of te beleven is. Hij heet Language Lover’s Guide to Europe en kost bijna niks. Apps moeten goedkoop, vinden we namelijk – eigenlijk gratis.

Wat is de volgende stap? Moderner kan op dit moment niet (of kan ik in ieder geval niet), maar ik had laatst wel een ánder idee. Ik heb ooit een (dit) sonnet geschreven over de weldadige uitwerking van  douchen op onze geest. Bij Plint, bekend van kussensloopgedichten, raamgedichten en meer van dat soort papierloze poëzie, heb ik geopperd om het gedicht op een douchegordijn af te drukken en in het assortiment op te nemen. Helaas zijn ze niet op het voorstel ingegaan.

Van de zomer ga ik een cursus getiteld Nieuwe vormen volgen. “Wij zullen nieuwe verschijningsvormen van literatuur bekijken en er eigen werk aan toevoegen”, kondigt docent Anja Sicking aan. Ik ben benieuwd. Naar wat ze te vertellen heeft, maar ook waar dat dan weer toe gaat leiden. Voordragen op YouTube? Podcasts? Graffiti? Guerrillabloggen? Literair tatoueren?

Nu ik erover nadenk: ik heb ook nog een aantal jaren door het land gereisd om mijn teksten te zingen, in zaaltjes voor publiek. En daar staan dan weer filmpjes van op YouTube. Geen journalistiek natuurlijk, maar wel weer een ander medium. En ik heb lezingen gegeven over Taaltoerisme, zoals binnenkort weer in Amersfoort. Ik ben de multimediaman zelve, zeg. Nooit beseft. En dat terwijl ik toch nog steeds erg graag van papier lees.