(Klik voor grotere versie.)

Nederland heeft één drielandenpunt. Wereldwijd gezien zijn drielandenpunten nogal gewoontjes, al zou het kunnen dat de veel bezochte grenspaal bij Vaals de enige ter wereld is die tevens op het hoogste punt van een van de drie landen staat – ik heb het niet uitgezocht.

Onder de ongeveer 150 drielandenpunten die de wereld telt, bevindt zich heel discreet een select gezelschap dat een volstrekt triviale, maar opmerkelijke eigenschap deelt. Dat zijn de drieschriftenpunten, waar dus drie landen bij elkaar komen met elk een ander (dominant) schrift.

Onder het motto ‘als ik het niet doe, doet niemand het (en terecht)’ heb ik er een lijst van gemaakt. In Europa komen alleen op de Balkan twee drieschriftenpunten voor, en in heel Afrika tel ik er maar één (ervan uitgaande dat in Djibouti het Latijnse schrift overheerst). In de Amerika’s is er zelfs geen enkel, aangezien in alle landen het Latijnse alfabet dominant is. Azië daarentegen grossiert er juist in: 17 stuks.

De lijst is als volgt; tussen haakjes wordt, bij eerste vermelding, het schrift genoemd, niet de taal van het land. Als ik er een over het hoofd heb gezien, hoor ik het graag.

Afrika:

• Soedan (Arabisch) – Zuid-Soedan (Latijns) – Ethiopië (Ge’ez oftewel Ethiopisch)

Europa:

• Griekenland (Grieks) – Albanië (Latijns) – Macedonië (cyrillisch)
• Griekenland – Bulgarije (cyrillisch) – Turkije (Latijns)

  West-Azië:

• Turkije – Georgië (Georgisch) – Armenië (Armeens)
• Azerbeidzjan (Latijns) – Georgië – Armenië
• Georgië – Azerbeidzjan – Rusland (cyrillisch)
• Armenië – Azerbeidzjan – Iran (Arabisch). Deze drie landen delen twee drieschriftenpunten, als gevolg van de Azerbeidzjaanse exclave Nachitsjevan.

 Midden-Azië

• Oezbekistan (Latijns) – Tadzjikistan (cyrillisch) – Afghanistan (Arabisch)
• Tadzjikistan – Afghanistan – China (Chinees – ik reken Tibet, dat een eigen schrift heeft, niet als een apart land)
• Pakistan (Arabisch) – India (Devanagari) – China

 Zuid- en Zuidoost-Azië

• India – China – Bhutan (Tibetaans). Ook deze landen delen twee drieschriftenpunten, aangezien Bhutan helemaal tussen zijn grote buren ingeklemd ligt.
• India – China – Birma (Birmees)
• Birma – China – Laos (Lao)
• China – Laos – Vietnam (Latijns)
• Birma – Laos – Thailand (Thai)
• Thailand – Laos – Cambodja (Khmer)
• Laos – Cambodja – Vietnam

 Oost-Azië

• China – Noord-Korea (Hangul) – Rusland

Ten slotte nog enkele bijzonderheden: het Hebreeuwse schrift grenst uitsluitend aan het Arabische;  het Japanse en het (Sri Lankaanse) Singalese schrift grenzen aan geen enkel ander. Daarnaast bestaan er vele schriftsystemen die in geen enkel land de eerste viool spelen, zoals het Mongoolse en het Tifinagh.

***

Naschrift: met Bhutan, Noord-Korea, Azerbeidzjan en Laos is ook iets bijzonders aan de hand.
* Bhutan heeft (twee) buurlanden met elk een ander schrift, dat bovendien afwijkt van dat van Bhutan zelf.
* Noord-Korea heeft drie buurlanden met elk een ander schrift, maar in een van die drie (namelijk Zuid-Korea) is dat hetzelfde als in het land zelf. Mochten  beide Korea’s ooit herenigd worden, dan komt het land in dezelfde situatie te verkeren als Bhutan.
* Azerbeidzjan heeft maar liefst vijf buurlanden met elk een ander schrift: Georgië, Armenië, Iran, Rusland en Turkije. De nationale talen van Azerbeidzjan en Turkije zijn niet alleen nauw verwant, maar worden tegenwoordig ook beide in het Latijnse alfabet geschreven.
* Laos spant de kroon. Het heeft eveneens vijf buurlanden met elk een ander schrift: China, Vietnam, Birma, Cambodja en Thailand. Maar dan heeft Laos ook nog eens een keer zélf een ander alfabet.